İYİ Parti önderi Müsavat Dervişoğlu, partisinin TBMM küme toplantısında gündeme ait açıklamalar yaptı. Devlet Bahçeli’nin davetiyle başlayan İmralı görüşmeleri ve sonrasındaki görüşme trafiğine ait açıklama yapan Dervişoğlu, “Geçtiğimiz yıllar hazırlanan ve aylar öncesinde tekrar zerk edilmeye başlanan bu zehir bizim açımızdan her manasıyla bir kalkışmadır. Ele geçirdikleri devleti sevk ve yönetim eden iktidar ve ortakları Türk milletine karşı bir kalkışma içerisindedirler” dedi.
Dervişoğlu “İhanet şebekeleriyle, millet ve cumhuriyet düşmanlarıyla, kapalı kapılar gerisinde hiç bir görüşme ya da müzakere yapmayacağız” açıklaması yaptı.
Devlet Bahçeli’nin “Kurt kurdu tanır ancak biz bunları tanımıyor ve hiç de takmıyoruz” kelamlarına de karşılık veren Dervişoğlu, “Şahsına bu vakte kadar gösterdiğim saygıyı, o koltuğun gerçek sahibine duyduğum vefanın sadakası saymanı da temenni ediyorum. Biz seni topaç üzere kimlerin çevirdiğini biliyoruz” diye konuştu.
Dervişoğlu’nun açıklamalarından başlıklar şöyle:
HAVUÇ-SOPA BENZETMESİ: Zor vakitlerden geçiyoruz. Bütün bir 2024 yılını acı deneyimlerle geçirdik. İktidar vatandaşa karşı hiçbir vaadini yerine getirmediği üzere ne yasal ne anayasal ne insani ne de vicdani hiçbir görevini de umursamadı. 85 milyondan esirgenen umut hakkının 22 Ekim’de terörist başına verilmesiyle daima birlikte deneyim ettik. Bugün yaşadıklarımız ne yenidir ne de bir paradigmadır, 22 yıl evvel Milletlerarası lobiler tarafından Erdoğan’a teslim edilen daimi vazifenin vadesi gelmiş etabıdır. Asıl vazifenin ismi, ‘Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni Büyük Ortadoğu Projesine hazırlamaktır.’ Bunun için Türk Milletinin hem ulusal hem de ferdi kodlarını değiştirmektir. Bu yolda Cumhuriyet kurumlarını çökertmek, hukuksal ve ekonomik yapıyı da buna uygun hale getirmektir. Ortaklar değişse de amaç daima birebirdir. Bu zehrin farklı tiplerini, geçmişte farklı vakitlerde zerk ettiler. Artık içine biraz yeni paradigma, biraz misak-ı ulusal, yettiği kadar Kürt sorunu, tahlil ve terörle çaba laflarını koymaktadırlar. Bu projenin nihayete ermesi açısından, Erdoğan ve bağlı bulunduğu müstevliler tarafından her vakit, en kıymetli kaldıraçlardan biri olarak, ismine ısrarla ‘Kürt sorunu’ dedikleri konu kullanıldı. Bir kural hiç değişmedi; hiç kimse Kürde, bir vatandaş ve fert olarak nasılsın, sıkıntının nedir diye sormadı. Zira onlar için, rastgele bir vatandaşın sorunu ne kadar değerliyse, Kürdün problemleri da fakat o kadar değerliydi. Zira bu ülkede yaşayan herkes lakin bir aparat olarak kullanılabilirse, iktidarın takdirine mazhar olabilirdi. Kimse onlara, ‘Karnın tok mu? Sırtın pek mi, işin gücün var mı?’ diye sormadı. ‘Çocuğun okula gidebiliyor mu? Sıhhat hizmeti alabiliyor musun?’ diye bakan olmadı. ‘Gelecekten ne istiyorsun; ne bekliyorsun?’ diye dinleyen de olmadı. Elbette sormazlardı dinlemezlerdi hatta görmezlerdi. Zira esasen kimseye sormuyorlar, kimseyi dinlemiyorlar, kimseyi görmüyorlar. Kimsenin hayat kaygısını çözmüyorlardı. Hayat kederini çözmedikleri, çözemedikleri ve asla da çözmeyecekleri için kimlik sıkıntılarını ve kimlik tahlillerini her kümeye havuç diye gösteriyorlardı. Her kümenin havucu farklı, sopası başkaydı. Sopayı tutan ellerse daima birebirdi. Şimdilerde birbirine uzanan, birbirini sahneye davet eden eller de işte o ellerdir. Gerçek problemlerle ilgilenmezlerdi, zira meselelerinde ortaklaşabilen bir milletin, problemlerini çözmek için de bir ortada hareket edebileceği ihtimalini göze alamazlardı. Zira bilirlerdi ki, müşterek sorunlara karşı oluşturulan ortak tahliller, müşterek bir kültür oluştururdu bundan daima korktular, daima kaçtılar.
Sağcı solcu dediler, Türkler ve Kürtler dediler, Aleviler ve Sünniler dediler, laikler ve dindarlar dediler, milleti de delirttiler. Bu iktidarın Cumhuriyet’imizin millet fikri ve idealiyle hengamesi hiç bitmedi. Millet ve milliyet fikrinin içini boşaltmak, boşalttıkları yere de kendi gayrımilli projelerini yerleştirmek için uğraşıp durdular. 101 yıl evvel bir mucizeyi birlikte gerçekleştirmiş Anadolu’nun sakinleri ve sahiplerii Türk milleti olarak bizler, Ortadoğu’da, Balkanlar’da ve Kafkaslar’da hangi zorluk yaşanırsa yaşansın, bu istikrarsızlık çöllerinin ortasında bir vaha üzere parlayan Türkiye Cumhuriyeti devletinin eşit ve hür yurttaşları olarak oy verdiğimiz partilerin değil, cebimizdeki nüfus cüzdanımızla edindiğimiz en büyük nimet olan Cumhuriyetin ve bu millete mensubu olmanın, eşit ve laik bir hukuk mantığıyla kurulmuş bir devlete sahip olmanın değerini hatırlayamadık. Artık bunu kaybetmenin eşiğinde onu el birliğiyle uçurumdan atmaya çalışan gayrımilli bir iç cephe koalisyonunu durdurmaya çalışıyoruz. Bunu başarmaya mecburuz.
TERÖRİSTSİZ YOL YÜRÜYEMİYORLAR: 22 yıldır misyon edindikleri ‘Büyük Ortadoğu Projesi’ kapsamında giriştikleri şey bir birinci değildir. Lakin anlaşılıyor ki kesin mahiyettedir. Her periyot kesinlikle yanlarına kattıkları bir terör örgütü ve uzantısıyla denediler. Artık de yanlarına aldıkları yeni müstakbel terör örgütleriyle deniyorlar. Yanlarına ortak diye aldıkları aslında teröristti ya da bir müddet sonra ortaklarını terörist ilan ettiler. Her vakit söylüyorum ya bunlar teröristsiz yol yürüyemiyorlar. Birinci denemelerinde yeniden tıpkı bugün olduğu üzere, bölücübaşından açıklamalar ve mektuplar bekliyorlardı. Ağustos 2009’da ‘yol haritası açıklattılar’, Terör örgütü silah bırakacaktı, bunun için birinci tiyatro gösterisi de Ekim 2009’da Habur rezaleti olarak yaşandı. Şimdilerde anlıyoruz ki, bugünün özenle seçilmiş İçişleri Bakanı Ali Yerlikaya da oranın, yani Şırnak’ın valisiydi. Ergenekon ve gibisi kumpas davalarıyla Türk Silahlı Kuvvetleri zaafa uğratıldığı ve tasfiye edilmek istendiği için varıldı. Yıkım projesinin mimarı iktidar ve onun taşeronu FETÖ’nün uğraşlarıyla varıldı. Bizlere demokratikleşmeden dem vuruyorlardı. Güya, demokratikleşecektik, AB üyesi olacaktık. Bu yüzden de Cumhuriyet parantezi kapatılmalıydı. Onlara nazaran, Sevr bir paranoyaydı, milliyetçilikler ayaklar altına alınmalıydı, devlete ve topluma silah sıkanlar da artık barış havarisiydi. Ulus devlet gereksiz, üniter yapı çağdışıydı. Global dünyada bu cins şeylere gerek yok diyorlardı. Bunun için de ‘açılım’ yapılması gerekiyordu. Kelamda demokrasi açılımı. 2010 yılında, ‘yetmez lakin evetçiler’ devreye sokuldu. ‘Yoksa siz 12 Eylülcüleri mi’ savunuyorsunuz dediler? Meğer gördüğümüz azapların izleri hala vücutlarımızdaydı. Bugünkü ile birebir ağızlar ve zihinler söyledi bunları. Büyük zoka ise, 12 Eylül darbecilerinin yargılanması idi. Anayasa Mahkemesi ve HSYK’nın yapısını da işte o zokayla değiştirebildiler. Bütün yargı düzeneği FETÖ’ye teslim edildi. Yargıdan sonra Türk Silahlı Kuvvetleri de AK Parti ve FETÖ iştirakinin eline geçmiş oldu. O ortada, Allah’ın bir hikmeti olarak Suriye iç savaşı başlamış, tekrar tıpkı iktidar o iç savaşın açık tarafı olduğunu ilan ederek Türkiye’yi bu uğursuz sürecin bir kesimi haline getirmiş hudut kapılarını ise fütursuzca sonuna kadar açmıştı. Nüfus yapısını değiştirerek onu ebediyen yıkma planını devreye soktu.
Bugün yeni paradigma dedikleri de yeni değildir. 1923 paradigmasını maksada koyan bu güçler 2013’de de aşklarının depreştiğini ve gayretlerin ortaklaştığını ilan etmişlerdi. İşte meşhur tahlil süreci o vakit en yüksek perdeden ilan edildi. İmralı’ya heyetler tıpkı bugün olduğu üzere gidip geldi, hatırlayın. Sonra tekrar bölücübaşı mektupları okundu meydanlarda. Af dendi, topluma geri dönüş dendi, barış dendi tekrar. Sonrası, 6-8 Ekim olaylarıdır. Gel gelelim, seçim takvimi yakınlaşırken Erdoğan gelen bilgilere baktı ve ‘zehrin’ kıvamını tekrar tutturamadıklarını anladı. Erdoğan elini yıkayıp sıyrılmanın yolunu aradı, 2015’te tahlil sürecini tekrar rafa kaldırdı.
2016 yılına gelindi, yani bugünkü ucube sistemin miladı, ortaklar ortası devleti parselleme savaşının farklı bir etabı olan 15 Temmuz kalkışması yaşandı. Milletin devletini sokaklardan topladığı o gecenin bedelini de millete yüklediler. Bu sefer de darbeci misin FETÖ’cü mü diyerek Harikulâde Hal Yasasını günlük bir rutin haline getirdiler. Türkiye Büyük Millet Meclisini bypass ettiler. Türk Milletinin iradesini bir faninin kelam ve hırslarına prangaladılar. Bugün harikulâde hal koşullarının, bize olağan diye yutturulduğu bu mafya tertibi o günlerin somutlaşmış ve resmileşmiş halidir. Güpegündüz cinayetler işlenip, katiller izini kaybettirebildi. Mafyalar, kabahat örgütleri, devletteki hiyerarşinin bir modülü haline gelirken mal, can, ırz ve namus güvenliği kalmadı. Devlet acz içine düşürülürken endişe imparatorluğu yaratıldı. Anayasa mahkemesini kapatmakla tehdit edebilir bir şuursuzluğa ulaştılar. Canlarının istediği şirketlere, dükkanlara nasıl çöküyorlarsa, belediyelere de birebir formda çökmeyi bir alışkanlık haline getirdiler. Türkiye’nin başına kendilerini kayyım olarak tayin ettiler, ses çıkaranı mahpusa attılar, onaylamayanı yok ettiler. İşte son 10 yılın kısa özeti budur.
BU BİR KALKIŞMADIR: Bugün gözünün içine baka baka 50 bin kardeşinin katilini senin meclisine davet edebilmelerinin sebebi bu ahvaldir. Artık sana bu son kesin zehri verecekler. Bu uyku halini, bir mevt haline çevirecekler. ‘Filistin’de günahsızlar ölüyor’ diye yaygara kopartanlarla 45 bin Gazzeli günahsızı katleden İsrail’in katliam makinesine odun atanlar nasıl aynıysa, sen Halep kalesine ve Şam-ı şerife bakarken büyük laflar ve büyük komplolarla oyalanırken senden Türklüğünü alacak olanlar işte tıpkı ellerdir. Açıkça anlaşıldığı üzere geçtiğimiz yıllar hazırlanan ve aylar öncesinde tekrar zerk edilmeye başlanan bu zehir bizim açımızdan her manasıyla bir kalkışmadır. Ele geçirdikleri devleti sevk ve yönetim eden iktidar ve ortakları Türk milletine karşı bir kalkışma içerisindedirler.
Kafasında huniyle gezen muktedire “Aman hünkarım, başınızdaki olsa olsa taçtır, tuğdur” demekle misyonlu dalkavuklar eliyle devlet aklı diye yutturulan bir delirmişlik halidir. Fakat gülüp geçemeyeceğimiz, aman deyip bırakamayacağımız bir meczupluktur bu. Bugün, iktidar, avanesi ve ortakları, bebek katiliyle birebir noktaya gelmiş durumdadır. Görüldüğü ve işitildiği üzere, Beştepe, Balgat ve İmralı tıpkı amaç ve gayeyle birleşmiş, bir ortaya gelmiştir. Soru artık onların niyetleri ve gayelerine dair değildir. Soru, aklında, kalbinde ve ruhunda Atatürk’e şükran, sevgi ve minnet besleyenlerin, Cumhuriyetin vatandaşı ve Türk Milletinin bir mensubu olmaktan onur ve gurur duyanların ne yapacakları, neye karar verecekleri ve hangi adımı atacakları sorunudur. Bu kifayetsiz muhterislerin beceriksizliğine bel bağlayıp susacak mıyız? Hayır, susmayacağız. 22 yıldır deniyorlar ve denemekten asla vazgeçmiyorlar. Hiçbir denemelerinde Cumhuriyeti yıkmaya tam olarak muktedir olamadılar. Lakin her denemelerinde Türk devletinde büyük hasar bıraktılar. Bugünkü cüretleri dünden daha yüksektir. Zira dün, terör örgütünün elinde Suriye’deki teröristan yoktu, bugün vardır. Dün, terör örgütü elebaşını AKP’ye karşın hala bebek katili olarak isimlendiren bir Cumhuriyet devleti vardı, bugünse ‘İmralı bilgesi’ diye paketleyen bir Cumhur ittifakı devleti vardır. Dün, hala işleyen bir parlamenter sistem ve Türkiye Büyük Millet Meclisi vardı. Bugünse tüm devlet organlarını iğfal ve işgal eden bir saray rejimi vardır. Dün ‘demokrasi istemiyor musunuz, barışa karşı mısınız’ diyorlardı. Bugün de tıpkı aşağılık kelamda ikna prosedürlerini daha da iğrençleştirerek ‘Siz terörün bitmesine karşı mısınız, Misak-ı Milli’ye taraf değil misiniz’ diyorlar.
Diyorlar ki, süreç Meclisten yürütülecekmiş. Millet Meclisinin hangi yetkisiyle hangi süreç yönetilecektir? Türkiye’yi iki tane adam büyük belalara sürüklüyor. Bugün Meclis’in yetkisi mi kalmış. Diyorlar ki barış olsun, bugün barışın b’si yoktur. İktidar, vatandaşlarına savaş açmıştır. Milletimiz, yoksullukla, işsizlikle, hayat koşullarıyla savaştadır. Adaletsizlikle, ahlaksızlıkla savaştadır.
KİMLE BARIŞACAKSINIZ?: Pekala soruyorum, kimle barışacaksınız? Neyin savaşını kimler vermiştir de, artık barış yapılacaktır? Öldürülen asker, polis, öğretmen, mühendis, Kürt, Türk, Alevi, Sünni savaşta mı ölmüşlerdir? Teröre savaş ismini koymaya çalışanlar mı, Türkiye’ye barış getirecektir? Kandırmaya çalıştığınız millet değil ahmak olan sizsiniz. Bugün demokrasinin d’si yoktur. Demokrasinin hiçbir kurumunun kalmadığı kimsenin ağzını açamadığı sivil toplumun köküne kibrit suyu ekilmiş Türkiye’de kimler, neyin müzakeresini, ne hedefle yapacaklardır. Bugün hukukun h’si yoktur. Bu halde ismini bile koyamadıkları bir süreci, hangi hukuka dayanarak, neyle neticelendireceklerdir İşte bu sağlamayı yaptığımızda sonuçlar kendisini ele vermektedir. Zira birbirine bağlanan üç şey tıpkı anda gevelenmektedir ‘Suriye-PKK-Anayasa.’ Üçünün de bağlandığı noktayı varsayım etmen sıkıntı değildir. İmralı canisini sal, ömür uzunluğu başkanlığı al. O yüzden baki olan ve tekrarlanması gerek soru aşikardır. Aklında, kalbinde ve ruhunda Atatürk’e şükran, sevgi ve minnet besleyenler, Cumhuriyetin vatandaşı, Türk Milletinin mensubu olmaktan onur ve gurur duyanları ne yapacaklar, ne karar verecekler ve hangi adım atacaklardır?
Bu ihanet iştirakine dahi ulusallık atfetmekten çekinmeyen cüret edenler emin olun ki o mızrağı saplarken de cüretinden taviz vermeyecektir. Bu alçaklığı legalleştirmek için kendilerini bu hayasızlığa paspas edenler veyahut sessiz kalarak, başını öte yana çevirenler, veya kameralara sırıtarak el sıkışma pozları verenler bilsinler ki keser döner sap döner, gün gelir hesap döner. Devlet, devleti yönetenlerce yıkılmaktadır. Bunların devlet aklı dedikleri şey, Mondros’u mütareke edenlerle, Sevr-i imza edenlerle tıpkı akıldır. Onlar da vatanı işgalcilere teslim ederken ‘devlet aklıyla’ hareket etmekteydiler.
BİR ORTADA OLMAYACAĞIZ, MÜZAKERE YAPMAYACAĞIZ: Buradan bir defa daha ilan ediyorum, elde ettikleri sayısal çoğunlukla Ulusal Mücadele’nin karargahı, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin iradesini yok sayan, bundan aldığı güçle, Türkiye Cumhuriyeti devletini saraya peşkeş çeken, son olarak da üniter bütünlüğümüzü, ulusal şuurumuzu ve millet kimliğimizi, etnik ve bölgesel kesimlere ayırmak yolunda olan bu iktidar ve ortaklarıyla, onların istekli, gönülsüz, şuurlu ya da şaşkın işbirlikçileriyle bir ortada olmayacağız. İsmine ne derlerse desinler, açılım, demokrasi yahut anayasa bizim için hiç fark etmez. İhanet şebekeleriyle, millet ve cumhuriyet düşmanlarıyla, kapalı kapılar gerisinde hiç bir görüşme ya da müzakere yapmayacağız. Bizim bu büyük milletten saklayacak bir planımız yok. Her şey bu milletin bilgisi dahilinde ve kamuoyuna açık bir biçimde yaşanacaktır. Bu nesebi gayrı sahih planı, Mondros üzere, Sevr üzere yırtıp atmak için sokaklarda, meydanlarda, Mecliste, nerede ve nasıl gerekiyorsa her yerde gayret devri başlamıştır. Parolamız muhakkaktır, ‘Türkiye’yi Türksüzleştirmeyeceğiz.’ Türk milletini böldürmeyeceğiz, cumhuriyetin niteliklerini değiştirtmeyeceğiz.
BAHÇELİ’YE CEVAP: Yeri değil tahminen fakat bilinmesini isterim ki; bundan sonra hak etmeyen kimi insanlara nezaket ve hürmet göstermekten geri duracağım. Çünkü kendisine gösterilen nezaketi suiistimal edenler var. Aldığımız aile terbiyesi ve geçmişimize olan saygımızdan dolayı sergilediğimiz hassasiyeti istismar ederek bunu fırsatçılığa çevirmekten utanmayanlar var. Buradan kendilerine sesleniyorum; benim hürmetim, sana değil oturduğun koltuğadır. Zira ben o koltuğun birinci ve gerçek sahibini tanıyorum. Şahsına bu vakte kadar gösterdiğim saygıyı, o koltuğun gerçek sahibine duyduğum vefanın sadakası saymanı da temenni ediyorum. Bu kadarı sana kâfi, fazlası da aslında bana yakışmaz. Biz seni topaç üzere kimlerin çevirdiğini biliyoruz.
GİDENLERLE DEĞİL, GELENLERLE İLGİLENİN: Vatandaşlarımıza olduğu kadar, seçmenimize karşı da bir sorumluluğumuz olduğu unutulmamalıdır. Bunun hilafına bir hareket planı olan, öbür türlü hesapları olan veya İYİ Parti seçmeni dışında hesap verdiği diğer bir makamı olan varsa bilsin ki ortamızda yeri yoktur. Zira, ulusal çaba vakti ihanete merhamet olmaz. Seçildiği oyların ne manaya geldiğini hala bilmeyen varsa, o seçmenlerin verdiği meclis görevinin neyi gerektiğini anlamayan veyahut bu çabayı vermek yerine, bundan kaçmayı tercih edenler varsa size açık olan kapıların nereler olduğu malumdur. O kapılarda, yakasında taşıdığı milletvekili rozetinin tartısını, kuyumcu tartısındaki sayıdan ibaret görenlere, tıpkı tartıyla gramajı yüksek rozetler takmak isteyenler de vardır. Bize, cüreti ve onuru 3 gram olanlar lazım değildir, bu parti siyasetçiyim diye poz kesmeye çalışanların fotoğraf stüdyosu değildir. Biz, milletinden ve seçmeninden diğer hiç kimseye bir borcu olmayanların, başına bu memleketten diğer hiçbir şeyi takmayanların partisiyiz. Kimse kendisini, bu büyük vefanın ve alın terinin üzerinde görme cüretine kapılmasın. Kimse Türk Milletine, onun devleti, gafillerce ele geçirilmişken onun varlığına karşı topyekün bir kalkışma yapılıyorken, kahve dedikodularıyla toplumsal medya şovmenliği yaparak kahramanlığa kalkışmasın. Niyeti yeterli olanlar da, amellerini birebir düzgünlükte ölçsün ve biçsinler. Bilakis gereksinimimiz yoktur. Bilinsin ki, kimler İYİ Parti içinde beyhude sıkıntılar yaratmak istiyorsa onlar Türk Milletine sorun diye bakıp sorun yaratanlarla bir ve birebirdir. Ve bu çabanın otağı olan YETERLİ Parti’nin onlara muhtaçlığı yoktur. Benim de artık bunları müsamahayla karşılamaya tahammülüm yoktur. Hürriyeti 3 kişi getirdi, Kurtuluş Savaşına 19 kişi başladı. Bugün burada kimlerle berabersem, yarınlarda da onlarla birlikte olacağım. Bugünden tezi yok gidenlerle değil, gelenlerle ilgileneceksiniz.
ERDOĞAN CEVABI: ELİNİ YÜZÜNÜ YIKAR GİDER
Dervişoğlu, küme toplantısı çıkışı gazetecilerin sorularına da karşılık verdi. Erdoğan’ın neden DEM Parti ile görüşmediği tarafındaki soruya Dervişoğlu şu cevabı verdi: “Zaten görüşmez, zehri yavaş yavaş zerk eder, ondan sonra bakar beklentiye karşılık bulursa müdahil olur, yoksa elini yüzünü yıkar sarfiyat.”
İnfaz Kanunu ile ilgili tartışmaların hatırlatılması üzerine Dervişoğlu de “Henüz tartışma başlamadı, yalnızca sizde var” dedi.
Müsavat Dervişoğlu, en düşük emekli maaşının 14 bin 469 lira olmasıyla ilgili soru üzerine, “O bir emekli maaşı değil sadaka mahiyetinde bir şeydir. Münasebetiyle milletin kıymetlerine, doğrularına, hakkına ve hukukuna sahip çıkmaya hükümeti uyarıyorum ve onları vazifelerini yapmaya davet ediyorum” karşılığını verdi.
(HABER MERKEZİ)